09 nov Verhalen zijn betekenisdragers

‘

‘’Wat me nou gisteren overkwam! Ik vertrok om half 8 van huis en nog voor ik de auto kon instappen rende er een man op me af…”

“En daar midden in het bos, met de zon op mijn gezicht, wist ik het ineens. Natuurlijk was dat het! Het was er altijd al, maar ik zag het zelf niet, ik…”

Wees eerlijk, je wilt weten hoe het afloopt. We zijn allemaal verhalenvertellers, de hele dag door. Waarom stoppen we er dan mee zodra we aan het werk zijn of wanneer het over werk gaat (de koffiegesprekken daar gelaten). Storytelling en storylistening zijn krachtige middelen om beweging en betekenis te creëren, zowel bij jezelf als binnen jouw organisatie.

Verhalen als betekenisdragers
Er zijn vele wegen die naar Rome leiden als het gaat om ontwikkeling. Verhalen zijn echter zo oud als de weg naar Rome. We ZIJN allemaal verhalenvertellers. Elk verhaal staat ergens voor, heeft een betekenis. Als je dit leert te zien, te begrijpen en in te zetten dan gaat er een wereld voor je open en kun je met een aantal handvatten en inzichten sneller en meer impact maken.  

Een mooi voorbeeld uit de praktijk;

Het is best eenzaam aan de top, daar ben ik aan gewend, maar nu voelt het soms gewoon zinloos, ik ben dit gewoon niet’.

Het afgelopen jaar hebben veel mensen 100% thuisgewerkt. Een groot deel daarvan is bijna een jaar ook niet op kantoor geweest. Ik begeleidde een directeur van een organisatie waarvan de mensen weer naar kantoor mochten komen. Dat was een uitdaging, want op basis van angst, gemak en andere redenen bleven veel medewerkers liever thuis. De directeur probeerde mensen te overtuigen naar kantoor te komen. De communicatie daarover was praktisch en formeel. Er gebeurde weinig.

In gesprek met de directeur bevroeg ik hem naar hoe hij het afgelopen jaar had ervaren. Hij deelde mooie en eerlijke verhalen. Dat hij het zwaar had gehad, op sommige momenten gewoon eenzaam was. Dat hij mensen om zich heen nodig had. Ik vroeg hem of hij zijn persoonlijke verhaal ook had gedeeld met zijn mensen. Het antwoord was nee. Ik vroeg hem ook of hij de verhalen van afgelopen maanden van zijn mensen kende. ‘Een beetje’ zei hij eerlijk. Ik stelde voor om zijn verhaal goed voor te bereiden en te delen, zo eerlijk en rauw als het was, maar wel met een duidelijk doel; vertellen en luisteren vanuit de buik. Om verbinding te creëren en de behoefte om elkaar weer te zien te vergroten. 

De directeur deelde zijn eerlijke verhaal in een videoboodschap en nodigde zijn mensen uit hetzelfde te doen, deze gesprekken faciliteerden we fysiek en online. De reacties op zijn verhaal waren heel positief, sommige mensen waren zelfs opgelucht toen ze merkten dat het voor de directeur niet anders was dan voor hen. Er ontstond lucht en beweging. We ondersteunden andere leidinggevenden het gesprek aan te gaan met hun mensen. De eerste dagen stonden enkel in het teken van ‘verhalendelen’. De mooiste en soms ook verdrietige verhalen kwamen voorbij, maar gelukkig samen met de zin om weer vaker naar kantoor te komen en elkaar weer te zien.