'Ik wil een stukje Marokko naar Nederland brengen' - Storylogie
588
post-template-default,single,single-post,postid-588,single-format-standard,bridge-core-3.1.2,cookies-not-set,qode-page-transition-enabled,ajax_fade,page_not_loaded,,paspartu_enabled,qode-child-theme-ver-1.0.0,qode-theme-ver-30.1,qode-theme-bridge,qode_header_in_grid,wpb-js-composer js-comp-ver-7.1,vc_responsive
 

12 dec ‘Ik wil een stukje Marokko naar Nederland brengen’

Geplaatst op 10:33h in Verhalen door
0 Likes

Daar stonden we gisteren in de keuken. Shira (onze schoonmaakster) en ik. Camera aan, woordjes op papier. Go! “Mijn naam is Shira, ik ben geboren in Marokko en woon sinds 2001 in Nederland. Ik ben moeder van twee kinderen, Ik hou van Nederland, maar ben ook heel trots op mijn achtergrond!”

Onze schoonmaakster is de beste! Een lieve vrouw, moeder en vooral ook een verdomd goede werkster. Onlangs startte ze met een opleiding vanuit de gemeente om haar te helpen een baan te vinden. Een goed initiatief uiteraard, maar ze vertelde me dat dit vooral gericht was op banen in de zorg en dat haar hart daar niet ligt. Als ik thuiswerk, kletsen we vaak tussen het werk door, over van alles. Afgelopen zomer kwam ze terug van vakantie uit Marokko en kreeg ik van haar een mooi cadeau, een prachtige Marokkaanse leren portefeuille. “Een stukje Marokko voor jou” zei ze. Naast dat ik er heel blij mee was, vertelde ze dat ze elk jaar veel van dit soort accessoires meeneemt, omdat veel vrienden en kennissen hierom vragen, weer voor hun vrienden en kennissen. Dit triggerde me. Enthousiast gooide ik het idee van een webshop in de lucht. Shira was meteen enthousiast. Haar familie in Marokko zou de inkoop kunnen doen, ze zou avonden kunnen organiseren om producten te laten zien en waarom zou ze dan ook niet meteen de catering verzorgen, zodat ze Marokko ook kunnen proeven? Met dit idee ging ze terug naar de opleiding. Ja, ik wil aan het werk, maar dan wil ik iets doen wat ik leuk vind en waar ik blij van word. Ze ging op onderzoek uit, ik hielp haar waar ik kon, het moest immers haar wens zijn en dus haar verhaal. Gisteren was het slotstuk van haar opleiding en zou ze haar verhaal ‘pitchen’ aan een groep belanghebbenden die haar zouden kunnen begeleiden. En zo stonden we in de keuken te oefenen. Ik adviseerde Shira haar tekst weg te gooien en nu vanuit haar buik te spreken, vanuit haar verlangens, ook al is de Nederlandse taal soms lastig. ‘Ik wil zo graag een stukje Marokko naar Nederland brengen en ik heb daar hulp bij nodig. Wie wil me helpen?’eindigde ze haar betoog. ‘s Avonds appte ik haar, hoe het was gegaan. Er zijn meerdere mensen die interesse hebben schreef ze, om me te helpen te starten, maar ook als klant. Hoe voel je je? Vroeg ik. Zelfverzekerd! Vertrouwen in mijzelf antwoordde ze. Ik gloeide vanbinnen. Ik zei ’t toch, ze is de beste! Vandaag het verhaal van Shira, wat is het jouwe?